Shantaindia

Eindelijk is het dan zover, sta op Schiphol te wachten op mijn vlucht.
De spanning is enorm. het is nog nooit zo spannend geweest als nu.
Wat gaat deze reis mij brengen.

25 maart 2017.
Op het moment dat de wielen van het toestel de grond raakte stonden al mijn haren recht overeind. Ik kreeg koude rillingen over mijn hele lichaam.
We landden gelukkig op tijd in Delhi om 1.00 uur s nachts. Welkom in India.
Ik dacht aan hele lange rijen bij de douane, hoop problemen, moet veel geduld hebben etc. etc. etc.
Maar alles verliep vlekkeloos. Binnen 15 minuten stond ik al buiten.
AirPort ziet er heel mooi en netjes uit. buiten aangekomen begon het echte probleem pas. Mijn taxi was er niet, ik overal kijken maar nee hoor. Nobody!!
Enfin, ik bellen naar het hotel wordt er niet opgenomen.
Gelukkig bleef ik er heel rustig onder en raakte niet in paniek.
Op zoek naar een taxi om mij alsnog naar het hotel te brengen.
Daar aangekomen kreeg ik te horen dat er geen kamer vrij was.
Ze verwachten mij zaterdag 25 maart om 13.00 uur s middags en niet om 1.00 am s ochtends. Ik liet mijn boeking zien en mijn verhaal klopte wel. Maar goed het is India, dus zoek het maar uit.
Goed begin van mijn avontuur of liever gezegd mijn uitdaging.
het was inmiddels al 3 uur in de
ochtend en ik heb nog steeds geen hotelkamer.
Mijn reddende Engel (de taxichauffeur) ontfermde zich over mij.
No problem mem, ik laat jou niet alleen.
Alles heeft een reden, maar ik ben er voor je. Je wordt flink getest zei hij ineens. In het ergste geval had ik in de gang de nacht moeten doorbrengen. Die arme man heeft mij van het ene hotel naar het andere hotel gereden. Alles was vol volgeboekt. En hij bleef complimenten maken, dat ik dapper ben, moedig ben, zonder man en kinderen hier ben en dan ook nog eens dit probleem. You are so relaxed "mem". Wat moet je anders. Als ik in paniek raak verkrampt alles. Dan kan ik niet helder denken. Was een goede test.
Inmiddels was het al 4 uur in de ochtend, moe was ik niet echt maar wel gefrustreerd.
Vraag hulp aan de Engelen en het komt naar je toe. Zie je het voor je, met mijn koffer in de taxi met een vreemde man op pad die mij overal naar toe rijdt. Iedereen lag op een oor en Shanta rijdt met een vreemde kerel door New Delhi. Hij was nog gezellig ook in de auto.
Het voelde goed, ik kon hem vertrouwen.
Nou dat bleek ook. We hadden elkaar moeten ontmoeten mem ging hij maar door. Hij heet Prawin.
4 uur s nacht had ik eindelijk een hotel. Dankzij mijn lieve taxi-chauffeur. Dat is pas een Engel.
4.30 uur lag ik eindelijk in bed.
Eind goed al goed.

New Delhi is een smerige stad. Alle troep wordt op straat geknikkerd. Zo zonde.
En druk dat het is. Een hoofdweg en miljoenen auto's. Van tuk tuk tot riksja's, bussen, fietsen etc. Alles loopt en rijdt door elkaar heen.
Mijn hemel dit is echt niet normaal. Een echte cultuurshock.
Op de een of andere manier gaat het goed, ze raken elkaar niet. Er zijn regels maar niemand houdt zich eraan.
Zeker de riksja's en tuk tuks zijn flexibel en wendbaar. De chauffeurs zijn erg behendig.
Het is een kleurrijk land, vrouwen dragen alle kleuren van de regenboog. Ik kan mijn hart ophalen wat dat betreft.
In een dag heb ik aardig wat informatie gekregen. Ze zien mij aan voor een Indiër.
Als ze mij vragen waar ik vandaan kom, zeg ik doodleuk uit Bihar.
Dat is een plaats in het noorden van India.
Het werkt wel want ik ben dan een van hun. Nadeel is wel dat ze denken dat ik vloeiend Hindi spreek.
Mijn antwoord is standaard .
Mijn ouders komen daar vandaan maar ik ben niet opgegroeid in India maar in Nederland. Klinkt aannemelijk.

Vandaag Red Fort bezocht. Een ommuurd paleis, gigantisch groot omringd door een mooi park.
Het gekke is dat het park erg schoon is, overal staan er vuilnisbakken en iedereen houdt zich eraan.
Waarom gooien ze dan in godsnaam in de stad of op de markt alles op straat.
Ik voel me veilig en kan gewoon in mijn eentje over straat. Voor donker wel binnen.
Tot nu toe leuke gesprekken gevoerd met taxi-chauffeurs.

Overal heb je tuktuk nodig.
Het is 34 gr. Vochtig en warm.

26 maart
De monumenten zijn erg mooi en groot.
Omdat het zo warm is heb ik besloten om Laxmi mandir bezocht. Ik wist dat Indiërs erg gelovig zijn maar wat ik vandaag heb gezien slaat alles. Onvoorstelbaar, bijna alles is hier heilig.
Ze hebben inmiddels ontdekt dat ik een toerist ben. Al zeg ik niks ze zien het aan mijn uiterlijk en aan mijn rugzak denk ik.
Ik word van top tot teen opgenomen.
Doet me aan Tibet denken. Toen werd ik ook van top tot teen opgenomen. zo vreemd zie ik er toch ook niet uit. Volgende keer trek ik een burka aan.

Maandag 27 maart.
Wat een dag en wat een ervaring.
Shanta besloot om met de metro te reizen.
Lekker goedkoop en ontiegelijk druk.
Echt als sardientjes in een blik. Terwijl het buiten 35 gr is. Iedereen zit maar te pushen om er in te kunnen.
Er is geen metrokaart, grote metrostations, 3 hoog, zoek het maar uit en kijk waar je aankomt.
Tientallen keren aan mensen gevraagd en ze sturen je alle kanten op.
Tjonge tjonge wat een belevenis. Uiteindelijk kwam ik een jongeman tegen en die ontfermde zich over mij.
Hij pakte mij bij de hand en bracht mij precies waar ik zijn moet.
Gelukkig zijn er nog lieve en behulpzame mensen. Zelfs in de metro kwam hij naar me toe en zei waar ik moest uitstappen.
ik maak wat mee hier.
Heb het naar mijn zin en geniet van alle indrukken.
Er lopen heel veel mensen op straat zelfs als het donker is.
Morgenochtend vroeg 5. 00 uur vertrekt mijn trein richting Ranikhet.
Een reis van 6 uur en daarna een taxirit van 3 uur. In totaal is het maar 364 km.
Nu heb ik WiFi en de komende 2 weken is het afwachten.
Ben blij dat ik Delhi mag verlaten.
Dikke knuffels
Shanta