Shantaindia

25 april
Om de trein van 5.55 am naar Dehli te halen moest ik om 4 uur al op.
Voor het eerst een taxi chauffeur aangetroffen die chagrijnig was. Mss last van ochtend humeur.
Ik moest wel de hoofdprijs betalen voor een rit van 1.5 km.
Toen ik op het station arriveerde moest ik de weg zien te vinden naar het juiste platform. Mijn hemel wat een stank op het perron zeg. Overal liggen mensen op de grond te slapen, de stank is afschuwelijk en dat s morgens vroeg op je nuchtere maag. Helaas was de eerste trein al volgeboekt dus moest ik genoegen nemen met een mindere klasse. Nog steeds 1e klas met airco en sleeper Seat. Dat is dan een voordeel.
Ik zag mensen opgepropt in de coupes zitten net als in de movies. Oh my God ik ga daar toch niet bij zitten dacht ik eerst. Dat kan toch nooit 1e klas zijn met airco??
Rustig blijven Shanta, eerst uitzoeken hoe het zit. Ik vroeg aan de mensen in de coupe of deze trein naar Dehli gaat. Ik weet het niet kreeg ik als antwoord.
Nou ja zeg, weet je dan niet waar je naartoe gaat? oké het kan, want de trein stopt overal en niet iedereen gaat naar Dehli.
Goed verder vragen heeft geen zin, probeer maar iemand te vinden die je verder kan helpen. Het enige wat je ziet zijn koelies die je koffer willen dragen voor grof geld.
Je kunt je niet voorstellen hoe dat hier aan toe gaat, het komt erop neer " zoek het maar uit" of bekijk het maar.
Gelukkig had ik al de eerste keer een beetje ervaring opgedaan hoe het systeem werkt. Het vervelende is alleen dat het op het perron niet overal is aangegeven welke kant je op moet. Natuurlijk word ik
X de verkeerde kant gestuurd.
Ik draag zelf mijn koffer dat bespaard mij een hoop geld en gezeur aan mijn kop.
Ik moest ineens aan Peter denken, als je de verkeerde kant wordt gestuurd dan kan het zo zijn dat je idd soms een kilometer moet lopen om de juiste coupe te bereiken. Dus zorg ervoor dat je niet al te veel bij je heb. Ik heb tot nu toe geluk gehad, maar soms moet ik 24 kilo optillen in de bus of taxi etc. En dat is zeker niet handig, vooral niet als het 37 gr is en je er alleen voor staat. Volgende keer wordt mijn koffer nog kleiner.
Een ding moet ik wel toegeven, de treinen rijden hier op tijd.
Mijn coupe ziet er niet uit. Oud, vies en gammel. Ik heb notabene een slaapplaats.
Dat ziet er redelijk uit. Met dekens en kussen. Gelukkig stinkt het beddengoed niet maar ik hoef het ook niet te gebruiken. Ik heb altijd mijn eigen kussen bij me.
Ik was lekker gesetteld komt er zo' n jonge Indiër naar me toe en zegt, je zit op mijn plek. Jouw plek is hier boven.
Nou dat dacht ik niet jongeman, ik heb al 2 keer gecheckt en ik zit goed hier.
Kijk jij maar nog eens op je ticket. Dat scheelt een hoop als je de taal beheerst.
Je moet niet denken dat hij nog zijn excuses gaat aanbieden dat hij in de verkeerde coupe is ingestapt of wat dan ook.
Zelfs niet eens bedankt dat ik op zijn koffers heb gepast terwijl hij op zoek ging naar de juiste coupe.
Ach ja, het is soms grappig om de verschillen te onderscheiden en te realiseren hoe goed wij het hebben. En hoe goed alles bij ons is geregeld.
De reis duurt 6 uur en ik hoop dat ik nog een beetje kan genieten van het uitzicht.
De eerste keer was gezellig met Shalini. We hebben toen 6 uur aan een stuk door gepraat.
Laatste hotel in Dehli geboekt, even afwachten hoe het verder zal verlopen.
Om 13.00 uur kwam ik mijn Hotel binnen.
Niet onaardig maar ook niet slecht.
Ik werd heel hartelijk ontvangen, misschien ben ik de enige gast.
Ik zal later op onderzoek gaan. Hoe dan ook ik kreeg volop aandacht. Het blijft voor de Indiërs vreemd dat ik als vrouw alleen reis. Dehli is echt een grote chaos. Ik moet hier zo snel mogelijk weg. Al die uitlaatgassen en dat eeuwige getoeter.
Gelukkig heeft Shalini aan haar belofte gehouden om mij de andere kant van Dehli te laten zien. Jonge jonge, ik werd opgehaald en teruggebracht in een sjieke auto. Weliswaar een dienst auto maar toch, ik leek wel de queen. Zelfs de mensen van het hotel vroegen aan mij met wie ik omga.
Shalini heeft mij de andere kant van Dehli laten zien, wat een contrast zeg.
Haar man werkt voor de government en ze wonen in een sjieke buurt. Zeg maar de elite buurt, er is geen papier of blad op straat te vinden. Zo kan het dus ook.
Ze woont in een groot huis van de goverment en een tuin dat ze heeft. Mijn hemel 2 voetbalvelden. Whoh, ik had de tijd van mijn leven.
Mijn kijk op Dehli is veranderd. Armoe en rijkdom naast elkaar.
In haar buurt zou ik wel kunnen wonen. Een en al groen. Zelfs een nest van een Eagle in de tuin. Whow, ik had echt naar mijn zin. Ik werd zelfs naar het paleis gereden waar haar man werkt. Hij is directeur van een departement. Een hoge piet dus, het kan ook niet anders als je 7 werknemers in dienst heb voor het huishouden en de tuin. Er is een zwembad, fitness ruimte, bieb etc in de buurt.
In dit gedeelte zou je niet zeggen dat je je in India /Dehli waant. Het had Europa of Amerika kunnen zijn. Ik was echt onder de indruk. En 4 km verderop is het een en al armoe.
Shalini kan mij verder helpen met mijn project en haar man wil mij daarin ook begeleiden. Ik ben echt een gezegend mens. Ik ben al uitgenodigd om de volgende keer bij haar te komen logeren en te genieten van de tuin en de vogels.
Zelfs de hond begroette mij alsof ik een bekende was.
De laatste 2 dagen in Dehli waren topdagen. Ik loop continu met een smile op mijn face rond.
Niet om de rijkdom of armoede maar om de mensen die ik heb ontmoet en omarmd. De gesprekken die ik heb gevoerd. Al die lieve mensen die ik heb gehugd wat helemaal niet gebruikelijk is in India. Zoals Somesh het zegt, " you are a blessing woman" Ik voel me ook gezegend.
Mensen die mij verder kunnen en willen helpen. Dat zou geweldig zijn.
Nou lieve mensen ik zit op de AirPort van Dehli, het had Schiphol kunnen zijn.
Sjiek, netjes en mooi maar je moet enorm veel geduld hebben. Het personeel is vriendelijk en behulpzaam.
Naast mij in het vliegtuig zit een Indiase dame Babita genaamd.
We raakten aan de praat, hoe kan het anders, Shanta kennende moet ze wat te vertellen hebben natuurlijk.
Enfin, ik vertelde haar over mijn bezoek aan India en ze stelde gelijk voor om haar ook bij mijn " project" te betrekken. Ze werkt voor de regering dus zit je altijd goed. Gelijk telefoonnrs gewisseld.
Hoe of wat dat moet ik nog uitzoeken maar er komt van alle kanten hulp.
Eigenlijk zou ik nu al het project willen starten. Ik krijg gewoon de kriebels.
Gisteren zag ik de prime minister van India de heer Modi voorbij rijden. Ik zei tegen Shalini, op een dag zit ik met deze man aan tafel om mijn plannen en ideeën te bespreken. En ik zal zijn medewerking krijgen.
Shalini zei dat ik daarvoor gek genoeg ben en het mij nog gaat lukken ook. We schaterden het uit.
Veilig geland jongens en nu hopen dat de treinen rijden ivm Koningsdag.
Een inspirerende, avontuurlijke, uitdagende, veilige en super gezellige mooie reis gemaakt.
Dag lieve mensen.
Gefeliciteerd met onze koning Willem Alexander