Shantaindia

16 April
Vanmorgen vroeg afscheid genomen van de familie uit ramnagar. Ze zijn zo warm en hartelijk. Zo liefdevol opgenomen in het gezin.
Ze hebben zelfs s morgens vroeg roti voor me gemaakt voor onderweg. Speciaal alloe roti. Zo onwijs lief van ze.
Ik heb genoten van het samenzijn.
Hele leuke ervaring om ze in hun eigen huis mee te maken.
Somesh bracht mij overal naartoe. Hij had voor mij gewoon 2 dagen uitgetrokken.
Ik voelde me ook heel erg welkom bij hun.
De reis naar Rishikesh met een local bus duurde 8 uur.
De hele reis was een hel. Een gammele bus die allang bij de schroothoop thuis hoort bracht ons van ramnagar naar Rishikesh. Het zal me niet verbazen als ze onderweg nog onderdelen zijn kwijtgeraakt.
Mijn hemel al mijn organen zijn spontaan verschoven. " Zal maar niet over mijn bobies hebben".
En als je zwanger zou zijn zou je ter plekke spontaan een miskraam krijgen. Het was echt een drama. Gelukkig zat er een jonge vent naast me die godzijdank niet naar zweet rook.
De bus stopte overal, er zijn geen regels, geen bushaltes,geen limit. Dit overkomt mij echt nooit meer. Het was echt een drama. Mijn voeten zijn zo opgezet van het lange zitten dat mijn slippers niet eens meer passen.
Dankzij mijn buurman was ik op tijd uitgestapt in Haridwar anders had de reis nog langer geduurd. Er wordt niet eens omgeroepen waar je bent. Alle plaatsen staan ook nog eens een keer in het Hindi. Van Haridwar naar Rishikesh was het nog eens een uur rijden.
Na 8.30 uur in de bus had ik eindelijk Rishikesh bereikt. Mijn ashram was aan de andere kant van de Ganges en er tijden daar geen auto's.
Er zijn 2 bruggen om aan de overkant te komen. Ram djula en laxmen djula. Hier vindt alles plaats. Om bij de Ashram te komen heb je een echte koelie nodig om je koffer te dragen. Maar die koelie vroeg zo ontzettend veel dat ik behoorlijk pissig werd. Van boosheid zei ik tegen hem dat ik mijn koffer wel zelf ging dragen. Niet wetende dat het meer dan een kilometer lopen is. Ik was echt heel boos dat ik het in het begin niet eens in de gaten had dat ik verdikkeme 23 kilo aan het sjouwen was.
Gelukkig kwam ik onderweg mijn reddende Engel Krishna genaamd tegen, een jonge vent en die zei dat wordt een lange rit " mem" Het is heel ver lopen met zo' n zware koffer.
Ik help je wel met dragen. Mijn hemel weer een reddende Engel die mij kwam helpen.
Hij heeft keurig tot halverwege mijn koffer gedragen omdat hij net de andere kant opging. Ik was hem zo dankbaar.
Hij was echt een schatje. we liepen zo te kletsen dat ik het niet eens in de gaten had dat het zo ver lopen was.
De Ashram ( Parmath Niketan) ligt aan de Ganges, is heel erg groot en ontzettend mooi aangelegd. Keurig onderhouden met honderden beelden en In totaal zijn er 700 kamers.
Eindelijk mag ik de heilige Ganges voelen en mijn voeten wassen. Baden in de Ganges durf ik niet. Het ziet er schoon uit maar toch. Het is een stromende rivier maar de kleur bevalt mij niet.

Gelukkig wordt er nu aandacht aan besteed en informatie gegeven om de Ganges schoon te houden. . Beetje bij beetje worden ze bewust gemaakt. Plastic is nu verboden.
De kamer is netjes, warm water, airco en een goed bed. Geen klachten dus.
Iedere dag om 18.00 uur Pm vindt er Aarti plaats. Een heilige ceremonie aan de Ganges. We zingen met z'n allen bhadjans.
De sfeer is onbeschrijfelijk mooi. Zo intens, zo mooi, zo spiritueel. We zijn ongeveer met 200 man en zitten aan de oever van de Ganges bhadjans te zingen.
Ik moest alleen maar huilen, zo emotioneel was ik.
S 'avonds zit ik aan de oever van de Ganges te mediteren. Vanavond heb ik een offer gebracht. Hoop dat iedereen gezond en gelukkig door het leven mag gaan.
Rishikesh zou de plaats kunnen zijn. De naam zegt het al, de Richies wonen hier.
ik zou zelfs een tijdje in de ashram kunnen blijven.
In feite word je iedere dag bezig gehouden. Het programma begint om 4.45 am tot 7.30 am en dan van 16.00 tot 20.00 uur.
Er is meditatie, yoga, bhadjans, kirtans, hawan, aarti etc.
De energie is goed maar in Ranikhet is het beter voelbaar in de ashram. Dit is te massaal, te druk, te lawaaierig. Maar een hoop gezelligheid aan de Ganges en er is een heerlijk windje. En dat om 22 uur s avonds.
Rishikesh voelt goed maar het is ontzettend heet. Nu al 37 gr en het wordt straks warmer. Het gaat richting 43 gr
Dat weerhoudt mij ervan om hier te gaan settelen.
Heb aardig wat informaties verzameld, aan de voorkant van de ashram is er geen verkeer. Dat maakt het aanlokkelijker om te blijven. De energie is anders dan in Ranikhet. Hier zijn ze iig bezig om de meisjes educatie te geven, er wordt ook aandacht aan sanitair besteed en aan eco toiletten. Ik heb zelfs een ochtend een workshop bijgewoond over bovenstaande onderwerpen.
In de ashram heb ik een Spaanse vrouw Justo genaamd ontmoet. We trekken soms samen verder. Een hele gezellige vrouw, we kletsen wat af. We hebben echt lol samen.

Vanmorgen stapte ik een winkel binnen en vroeg aan de eigenaar of er buiten Rishikesh leuke rustige plaatsen zijn waar ik eventueel zou kunnen vestigen. Hij stuurde mij naar Shiva puri. Een klein plaatsje 25 km bij Rishikesh vandaan.
Voor ik het in de gaten had stapte ik in een local bus op weg naar Shiva puri.
Het is een schattig dorpje langs de Ganges en uitzicht op de bergen. Hier bevalt het mij wel. Ben bang dat er alleen maar locals zijn. Hier wordt wel van alles georganiseerd voor de toeristen zoals, trekking, rafting, paragliding etc,
Ik zit nu aan de Ganges te genieten van alles wat er op het water gebeurd.
Heerlijk windje, zelfs een stukje strand is erbij. Helaas geen ashrams maar wel veel accomodaties.
Ik ben omringd door 5 honden om me heen. Eentje zit zelfs op mijn rug en iedere keer duw ik hem weg om naast me te gaan zitten, jandoedel probeert steeds hoger op mijn rug te kruipen.
Hij verdomd het om naast me te gaan liggen/zitten. hij ging rustig op mijn rug slapen, ik kon geen kant op. Moest wel om lachen, overal is er plek maar meneer gaat op mijn rug liggen.
Dit doet mij aan Charlie in nieuw zeeland denken. Charlie legde toen zijn poot op mijn voet en wilde maar niet weggaan. Justa en ik zijn dikke maatjes geworden.
we eten samen, trekken samen erop uit en kletsen wat af.
zelfs Somesh vraagt regelmatig of ik hulp nodig heb. Ik mag me gelukkig prijzen.
Gisteren had ik een gids gehuurd om mij bepaalde plaatsen rondom Rishikesh te laten zien. Plaatsen waar ik eventueel zeer arme kinderen op scholen zou kunnen helpen met boeken, kleding, computer etc.
Hij zou mij in totaal 3 plaatsen laten zien maar deze jongeman bracht mij op zijn scooter naar 1 plaats en vervolgens dropte hij mij bij een of ander restaurant. Hij zei doodleuk ik pik je over een uur op.
Ik was zo boos dat ik tegen hem zei je kunt fluiten naar je geld. Dit zijn geen afspraken. Mss normaal voor jullie maar niet voor mij. Achteraf bleek dat het restaurant van zijn vrouw was. ik zei tegen zijn vrouw breng me aub terug naar mijn ashram, ik hoef de andere plaatsen niet meer te zien. Ik was echt boos op die gozer. Wat een mentaliteit zeg.

21 april
Gisteravond kreeg ik het op mijn heupen om Rishikesh te verlaten. Zomaar uit het niets wilde ik weg. Ik had mijn kamer voor 9 dagen geboekt maar na 6 dagen wilde ik ineens weg. Ik snap het zelf ook niet. Behalve het weer is het goed vertoeven hier. Ik heb besloten om naar Haridwar te gaan voor 3 dagen. Het stond niet op mijn lijst.
Ik weet eerlijk gezegd ook niet wat ik daar ga doen, ik laat mij maar leiden.
Na Haridwar ga ik naar Dehli en dan back home.
Ashram is echt heel mooi maar de Indiërs weten niet wat rekening houden met anderen inhoudt. Om 4 uur s nachts staan ze keihard met elkaar te praten, met deuren te gooien. Af en toe staan ze gewoon bij mijn deur met elkaar te praten. De dag begint blijkbaar om 4 uur s nachts. Door de hitte moeten ze wel heel vroeg starten.
Gisteren probeerde een jongeman mij te versieren. Hij zei ineens ik wil je mij cottage laten zien en je mag je vriendin Justa ook meenemen.
Ik zei jongeman, ik denk niet dat jij het kan handelen met deze 2 sterke vrouwen. Je had mijn zoon kunnen zijn. " Yes mem"".
We stonden met z'n drieën zo hard te lachen dat mensen kwamen kijken wat er zo lollig aan is. Dat zijn nou de leuke momenten met de locals.

22 april
Na 6 mooie dagen met Justa hebben we voorlopig afscheid van elkaar genomen.
Hopelijk zien we elkaar in Europa weer terug. Justa is echt een leuke en gezellige vrouw. We hebben een enorme klik met elkaar.
Van Rishikesh naar Haridwar is het maar 24 km. Met de local bus reis je voor maar 25 rupee (35 cent). De taxi-chauffeurs proberen je overal te besodemieteren.
Voor dezelfde rit moet ik ineens 4x meer betalen dan een local en waarom omdat ik een toerist ben. Het gaat vaak om een paar euro's maar voor mij is het een principe kwestie geworden. Dan maar met de bus. Stelletje idioten af en toe. Soms word ik er zo moe van, steeds maar weer dat onderhandelen.
Onderweg naar Haridwar zie je zoveel troep langs de weg liggen. Er is hier veel werk te doen, soms krijg ik de kriebels om meteen aan de slag te gaan. Zoveel plastic, overal troep, er is maar een hoofdweg en de koeien liggen rustig op de weg te tukken, de chauffeurs rijden erom heen. De koeien zijn totaal niet bang voor het verkeer. Ze steken rustig op hun gemak de weg over en zelfs toeteren deert hun niet.
22 april
Vandaag voel ik mij helaas niet zo goed.
Dit is de eerste keer sinds ik hier ben. Mijn voeten zijn enorm opgezet en ik ben kotsmisselijk, moet overgeven. Geen idee waardoor het komt. Wss door het weer. Ik lig al de hele middag en avond op bed. Tussendoor een poging gedaan om Aarti bij te wonen maar helaas ik moest ineens overgeven. Niet zo fijn maar goed dit hoort er ook bij. Ik lig inmiddels al 2 dagen op bed met pijn in mijn benen en nog steeds misselijk. Gelukkig zit ik in een goed hotel en heb de ruimte. Mooi uitzicht op de Ganges en een lekker zitje bij het raam.
Hopelijk is het morgen over met de misselijkheid.

24 april
De hotelmanager Suresh genaamd is een aardige jongeman en hij bood aan om op z'n scooter mij naar de Aarti te brengen en weer op te halen. Gelukkig had ik op een goede plek afgesproken anders had ik hem nooit gevonden in die menigte.
Mijn hemel dit is zo anders vergeleken met Rishikesh. Ik schat dat er meer dan 1.000 mensen aan de oever van de Ganges zaten. En honderden die nog rond liepen.
Wat een menigte zeg, ik kwam van alles tegen. Vooral heel veel Indiërs die speciaal komen badderen in de Ganges. De meeste toeristen komen uit het zuiden van het land om te badderen, blijven 1 nacht en gaan weer naar huis. Vooral de weekenden zijn volgeboekt.
Mannen mogen in hun ondergoed maar vrouwen moeten met kleren en al in het water. Zelfs vrouwen met sari aan gaan het water in.
Jaja, de Ganges is heilig voor de Indiërs maar vervolgens wordt er van alles in de rivier gegooid. Ze wassen hun kleren er in, poetsen hun tanden met het water, drinken ook nog van het water, doen ook hun afwas erin en vervolgens gooien ze voedsel in het water, bloemen, plastic etc. En ze nemen nog flessen water mee naar huis. Ongelofelijk.
Als ik ze vraag waarom de Ganges heilig is kunnen ze mij geen antwoord geven.
Vanavond brengt Suresh mij weer naar de Aarti. dit is mijn enige uitje. Ik heb de tijd om te rusten en na te denken.

Morgen ga ik naar Dehli, Shalini ( de vrouw die ik in de trein had ontmoet) komt mij van het station ophalen. Ze houdt zich aan haar belofte. Ben erg benieuwd of ik Dehli anders ga ervaren dan 4 weken geleden.
Nou lieve mensen ik denk dat dit mijn laatste blog wordt.

India is zeer extreem, er is geen tussenweg. ""You like it or you hate it"".
Ik ben in ieder geval veel wijzer geworden, veel informaties verzameld, veel mensen ontmoet en ontzettend genoten van mijn verblijf hier. leuke vriendschappen gesloten met locals en toeristen.

De opdracht was ; "zoek en gij zult vinden".
Moet nog een paar keer terugkomen voordat ik de juiste beslissing kan nemen.

Ik moet de mensen iig bewust gaan maken op het gebied van hygiene, milieu, educatie, gelijke rechten etc.

Als ik India zou moeten omschrijven in een paar woorden:
Chaos, smerigheid, armoede, zeer gelovig en een spiritueel land.

Bedankt allemaal en tot ziens.

Liefs Shanta